Anoreksja i Bulimia |
Środa, 22 Styczeń 2014 06:40 | |||
ANOREKSJA I BULIMIA Bulimia (żarłoczność psychiczna) – zaburzenie odżywiania charakteryzujące się napadami objadania się, po których występują zachowania kompensacyjne (równoważenie jednego działania innym działaniem). Do najczęstszych zachowań należą: wywoływanie wymiotów, głodówki, użycie diurezy, środków przeczyszczających, wykonywanie lewatyw, nadmierne ćwiczenia fizyczne. Bulimia występuje częściej w grupach ludzi podejmujących działalności, w których preferowana jest szczupła sylwetka, takich jak taniec, gimnastyka, bieganie, aktorstwo, wioślarstwo i łyżwiarstwo figurowe. Schorzenie to należy odróżnić od zaburzeń związanych z objadaniem się. Chorzy na bulimię, choć zdają sobie sprawę z utraty kontroli nad własnym zachowaniem związanym z odżywianiem się, przejadają się bardzo często, a następnie stosują sposoby kontrolowania wagi ciała, które mogą być niebezpieczne dla zdrowia. Jest to choroba o podłożu psychicznym, a chorzy na nią zwykle czują się głodni nawet bezpośrednio po jedzeniu. Czasami po wymiotach odczuwają tak wielką ulgę, że przejadają się po to by ponownie je wywołać. Większość pacjentów dotkniętych bulimią to kobiety. Dzielą one dni na "dobre", gdy nie odczuwają przymusu objadania się, i "złe" kiedy nie mogą powstrzymać łaknienia. Są świadome tego, że niepokój, nuda, stres i uczucie przykrości mogą wyzwalać okresy obżarstwa. Bulimia bardzo często dotyka osoby, które nie akceptują swojego wyglądu, wagi, nie czują się dobrze w swoim ciele i pragną za wszelką cenę polepszyć swoje samopoczucie. Według Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, pracującego nad uściśleniem kryteriów rozpoznawania bulimii, występuje ona od 4 do 6 razy częściej niż anoreksja. Przyczyny bulimii:
Możemy podejrzewać bulimię, gdy osoba: ma nawracające okresy żarłoczności, kiedy zjada olbrzymie ilości pokarmu w ciągu dnia (w okresie 2 godzin) czuje, że traci kontrolę nad swoim zachowaniem w czasie napadu żarłoczności, regularnie stosuje metody zapobiegające przyrostowi wagi ciała, takie jak: prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających i moczopędnych, ścisła dieta, głodówka lub bardzo wyczerpujące ćwiczenia fizyczne, ma minimum dwa napady żarłoczności w tygodniu (i stosuje po nich sposoby prowadzące do zmniejszenia wagi), przez co najmniej trzy miesiące, przesadnie skupia uwagę na swojej sylwetce i wadze. Opisywane zaburzenia w odżywianiu się nie występują dodatkowo w przebiegu anoreksji. ANOREKSJA - Jadłowstręt psychiczny – zaburzenie odżywiania polegające na celowej utracie wagi wywołanej i podtrzymywanej przez osobę chorą. Obraz własnego ciała jest zaburzony. Chorzy często rezygnują ze spożywania mięsa lub przechodzą na wegetarianizm. Ilości przyjmowanego pożywienia ulegają znacznemu zmniejszeniu, co prowadzi do spadku masy ciała, często o ponad 15%. Zachowania osób cierpiących na anoreksję różnią się. Anoreksja często przeplata się lub też całkowicie przekształca się w żarłoczność (bulimię). Anoreksję cechuje szybko postępujące wyniszczenie organizmu, które pozostawia często już nieodwracalne zmiany. Nieleczona prowadzi do śmierci w około 10% przypadków. W 75% przypadków rozpoczyna się przed 25 rokiem życia. Na podstawie badań bliźniaków i rodzin, stwierdzono, że anoreksja może być dziedziczna. Można podejrzewać osobę o anoreksję, gdy:
Wyróżniamy dwa typy anoreksji:
Przyczyny anoreksji : Społeczne: Anoreksja zdaniem specjalistów jest bardzo silnie uwarunkowana społecznie. Oczywistym czynnikiem, wpływającym na tak częste występowanie tej choroby wśród młodych ludzi, a zwłaszcza dziewcząt, jest powszechny w kulturze kult piękna i szczupłej sylwetki. Nadmiernie wychudzone ciało lansowane w mediach jako piękne, powoduje, że młodzież próbując sprostać oczekiwaniom społecznym popada w zaburzenia odżywiania. Biologiczne: Niektóre badania wykazują, że istnieją pewne genetyczne predyspozycje do anoreksji. Na powstawanie tego zaburzenia może mieć wpływ struktura mózgu. Badania wykazały, że osoby cierpiące na anoreksję mają większą ilość kortyzolu, czyli wytwarzanego w mózgu hormonu odpowiedzialnego za poziom stresu, a także niższy poziom serotoniny i noradrenaliny, czyli substancji odpowiadających za dobre samopoczucie. Przygotowała Angelika Andraka IV TE
|
|||
Zmieniony: Środa, 22 Styczeń 2014 06:45 |