|
Lech Kaczyński (1949 – 2010) – Prezydent RP 10 kwietnia 2010 roku w drodze na uroczystości rocznicowe w Katyniu, w okolicach lotniska wojskowego w Smoleńsku, na skutek katastrofy lotniczej śmierć poniósł urzędujący prezydent Rzeczpospolitej Polskiej Lech Kaczyński. Wraz z nim odeszli małżonka prezydenta Maria Kaczyńska, ostatni prezydent RP na uchodźctwie Ryszard Kaczorowski, rzecznik praw obywatelskich Janusz Kochanowski, najwyżsi dowódcy Wojska Polskiego, wielu posłów, senatorów, szefów ważnych instytucji życia publicznego, urzędników państwowych, duchownych, osoby związane ze środowiskiem Rodzin Katyńskich, inne osoby towarzyszące a także oficerowie Biura Ochrony Rządu oraz załoga samolotu TU-154.
Oddając hołd tragicznie zmarłym chciałbym przybliżyć sylwetkę głowy państwa, która właśnie wtedy skończyła służbę Rzeczpospolitej, prezydenta Lecha Kaczyńskiego.
 Lech Aleksander Kaczyński urodził się 18 czerwca 1949 w Warszawie na Żoliborzu. Ojciec, Rajmund Kaczyński (1922–2005), z zawodu inżynier, był żołnierzem Armii Krajowej i uczestnikiem powstania warszawskiego. Matka, Jadwiga z domu Jasiewicz (ur. 1926), z wykształcenia jest filologiem polskim, zawodowo związana z IBL PAN. Jego bratem bliźniakiem jest Jarosław Kaczyński. W 1962 bracia zagrali role Jacka (Lech Kaczyński) i Placka (Jarosław Kaczyński) w ekranizacji powieści Kornela Makuszyńskiego „O dwóch takich, co ukradli księżyc” w reżyserii Jana Batorego. 
Na zdjęciu 12-letni bliźniacy Kaczyńscy, Lech (z prawej) i Jarosław,
w domu rodzinnym - 14.11.1961 r.
Działalność naukowa W latach 60 tych Lech Kaczyński uczęszczał do XLI Liceum Ogólnokształcącego im. Joachima Lelewela w Warszawie, a następnie XXXIX Liceum Ogólnokształcące im. Lotnictwa Polskiego na Bielanach, które ukończył w 1967 roku. W latach 1967–1971 studiował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, od 1971 roku był pracownikiem naukowym w Katedrze Prawa Pracy Uniwersytetu Gdańskiego. Pracą pod tytułem „Zakres swobody stron w zakresie kształtowania treści stosunku pracy” w 1979 uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Gdańskim, a w 1990r. uzyskał stopień doktora habilitowanego rozprawą zatytułowaną „Renta socjalna”. Był profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Gdańskiego (1996–1999), a od 1999 roku pełnił tą samą funkcję na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Na czas pełnienia urzędu prezydenta został urlopowany z tej funkcji.
Lech Kaczyński jako student Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego
W czasie swojego pobytu na Wybrzeżu (w 1976 roku) Lech Kaczyński poznał późniejszą małżonkę Marię Mackiewicz, pracownika naukowego Instytutu Morskiego. W 1978 wzięli ślub a dwa lata później urodziła się im jedyna córka Marta. Działalność polityczna w opozycji demokratycznej W 1971 roku Lech Kaczyński przeniósł się do Gdańska, gdzie jesienią 1977 za pośrednictwem brata, Jarosława, nawiązał współpracę z kierowanym przez Zbigniewa Romaszewskiego Biurem Interwencji Komitetu Samoobrony Społecznej KOR (Komitetu Obrony Robotników). Prowadził szkolenia z zakresu prawa pracy dla robotników. Od 1978 działał w Wolnych Związkach Zawodowych. W latach 1978–1980 wraz z Joanną i Andrzejem Gwiazdami prowadził dla robotników wykłady z prawa pracy i historii Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Pisywał w niezależnym "Robotniku Wybrzeża" oraz kolportował wśród robotników pisma "Robotnik" i Biuletyn Informacyjny KSS "KOR". W sierpniu 1980 został doradcą Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej. Jako prawnik był autorem części zapisów porozumień sierpniowych. Był szefem Biura Interwencyjnego, kierownikiem Biura Analiz Bieżących MKS. W 1981 został delegatem gdańskiego NSZZ "Solidarność" na I Zjazd Krajowy Delegatów związku, wybrano go członkiem komisji programowej. Przewodniczył zespołowi do spraw uregulowania stosunków z Polską Zjednoczoną Partią Robotniczą.  Lech Kaczyński podczas pierwszej tury I Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ Solidarność w Gdańsku - 06.09.1981r. W czasie stanu wojennego Lech Kaczyński był internowany w Strzebielinku od grudnia 1981 do października 1982. Od 1983 brał udział w posiedzeniach Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej oraz w pracach tajnej Regionalnej Komisji Koordynacyjnej NSZZ "Solidarność". Od stycznia 1986 był członkiem TKK, a w latach 1987–1989 sekretarzem Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ "Solidarność". Od 1985 wchodził w skład regionalnej Rady Pomocy Więźniom Politycznym w Gdańsku. W drugiej połowie lat 80. był bliskim współpracownikiem Lecha Wałęsy, lidera "Solidarności" i późniejszego prezydenta Polski. 16 września 1988 brał udział w rozmowach "Solidarności" z przedstawicielami władz w Magdalence pod Warszawą. Od grudnia tego roku należał do Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie.
Uroczystości w kościele św. Brygidy w Gdańsku, 31.08.1987 r.
Od prawej Lech Wałęsa, Adam Michnik, Bogdan Lis, Janusz Pałubicki i Lech Kaczyński. Od lutego do kwietnia 1989 brał udział w obradach tzw. podstolików powstałych w związku z rozmowami Okrągłego Stołu (gdzie zasiadał w zespole do spraw pluralizmu związkowego). Od kwietnia 1989 wchodził w skład Prezydium Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ "Solidarność".
Lech Kaczyński podczas obrad Okrągłego Stołu Działalność polityczna po roku 1989 W maju 1990 roku przyszły prezydent Polski został wybrany na pierwszego wiceprzewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność". W czasie kampanii prezydenckiej Lecha Wałęsy i po jego wyborze na stanowisko prezydenta RP kierował praktycznie związkiem. Zrezygnował z funkcji po przegranej walce z Marianem Krzaklewskim o stanowisko przewodniczącego "Solidarności" w lutym 1991.
Konferencja prasowa Lecha Wałęsy po wyborach do sejmu i senatu.
Lech Wałęsa i Lech Kaczyński - 09.06.1989r. Był senatorem I kadencji (1989–1991) i członkiem Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. Następnie sprawował mandat posła na Sejm I kadencji (1991–1993) z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum (nie będąc formalnie członkiem PC). Od 12 marca 1991 do 31 października 1991 zajmował stanowisko ministra stanu do spraw bezpieczeństwa w Kancelarii Prezydenta Lecha Wałęsy nadzorującego pracę Biura Bezpieczeństwa Narodowego. Z pracy w Kancelarii odszedł po konflikcie z Lechem Wałęsą i szefem jego gabinetu Mieczysławem Wachowskim. W pewnym okresie Lech Kaczyński był bliskim współpracownikiem Lecha Wałęsy 14 lutego 1992 został wybrany przez Sejm na Prezesa Najwyższej Izby Kontroli. Sześcioletniej kadencji nie ukończył, gdyż w 1995 uchwałami Sejmu (z 26 maja) i Senatu (z 8 czerwca) został odwołany z tego urzędu. Był kandydatem na urząd Prezydenta Polski w wyborach z 1995 roku ale zrezygnował jeszcze przed pierwszą turą. 14 czerwca 2000 roku Lech Kaczyński został powołany przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego na stanowisko ministra sprawiedliwości w rządzie Jerzego Buzka zastępując Hannę Suchocką.
Lech Kaczyński w gabinecie prezesa Najwyższej Izby Kontroli W 2001 roku Lech Kaczyński został prezesem Prawa i Sprawiedliwości - nowej (współtworzonej z bratem) partii prawicowej, powstałej na bazie dawnego Porozumienia Centrum. W tym samym roku uzyskał mandat posła na Sejm IV kadencji w okręgu gdańskim, z którego zrezygnował w momencie wyboru na prezydenta Warszawy. Wiosną 2002 doprowadził do zjednoczenia Prawa i Sprawiedliwości z partią Kazimierza Michała Ujazdowskiego - Przymierzem Prawicy. Był prezesem PiS w latach 2001–2003, a następnie do 2006 roku pełnił funkcję prezesa honorowego. Wystąpił z partii podczas II Kongresu Prawa i Sprawiedliwości, który miał miejsce 3 czerwca 2006 w związku z objęciem urzędu prezydenta Polski.
Lech Kaczyński jako prezydent Warszawy Od 18 listopada 2002 do 22 grudnia 2005 Lech Kaczyński zajmował stanowisko prezydenta miasta stołecznego Warszawy, wybranego w pierwszych wyborach bezpośrednich w dniach 27 października (druga tura10 listopada 2002) z ramienia PiS. Złożył mandat na sesji rady miasta 22 grudnia 2005 w przeddzień objęcia urzędu Prezydenta RP. Podczas jego kadencji obchodzono 60. rocznicę wybuchu powstania warszawskiego. W powszechnej opinii obchody te przywróciły właściwą rangę temu wydarzeniu. Przy tej okazji prezydent otworzył w lipcu 2004 Muzeum Powstania Warszawskiego, uważanego za jedno z najważniejszych osiągnięć jego prezydentury.
Lech Kaczyński podczas otwarcia Muzeum Powstania Warszawskiego – lipiec 2004 r. Wybory prezydenckie w 2005 roku 19 marca 2005 Kaczyński jako pierwszy ogłosił swój zamiar wystartowania w wyborach prezydenckich z ramienia Prawa i Sprawiedliwości, stając się liderem sondaży. Dynamiczna kampania dała mu początkowo bardzo wysokie poparcie. Wyprzedził w rankingach m.in. kardiochirurga i senatora Zbigniewa Religę. Po wystartowaniu kampanii wyborczej marszałka Sejmu Włodzimierza Cimoszewicza Lech Kaczyński spadł w lipcu na drugie miejsce w badaniach opinii publicznej. Po rezygnacji marszałka Sejmu we wrześniu nie odzyskał pozycji lidera, którą zajął w sondażach wicemarszałek Sejmu, Donald Tusk, występujący z ramienia PO. W pierwszej turze wyborów prezydenckich zajął drugie miejsce po Donaldzie Tusku, otrzymując 33% głosów. W drugiej turze z 23 października 2005 roku otrzymał 8 257 468 głosów, tj. stanowiło 54,04% głosujących. Kadencja Prezydenta RP rozpoczęła się 23 grudnia 2005 i zakończyła się z chwilą śmierci w katastrofie lotniczej 10 kwietnia 2010. Obowiązki konstytucyjne Prezydenta RP przejął marszałek Sejmu Bronisław Komorowski.
 Uroczystość zaprzysiężenia na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej 23 grudnia 2005r. Wybrane aspekty prezydentury
Polityka zagraniczna W polityce zagranicznej Lech Kaczyński podtrzymał decyzję Aleksandra Kwaśniewskiego w zakresie utrzymywania wojskowej misji stabilizacyjno-szkoleniowej na terenie Iraku. Misja ta, trwająca od 3 września 2003, na mocy postanowienia prezydenta wydanego na wniosek premiera Donalda Tuska zakończyła się 31 października 2008 roku. Na mocy postanowienia prezydenta z 2007r. wydanego na wniosek premiera Jarosława Kaczyńskiego od maja 2007 na terenie Afganistanu stacjonuje Polski Kontyngent Wojskowy w sile 1200 żołnierzy działając w ramach natowskiej misji ISAF. Postanowienie to na wniosek premiera Donalda Tuska było przedłużane na kolejne okresy. Prezydent Lech Kaczyński na pokładzie śmigłowca na lotnisku w Kabulu,
przed wylotem do bazy polskiej w prowincji Ghazni.
W kwestii Gruzji i Ukrainy popierał ich starania do akcesji do Paktu Północnoatlantyckiego (NATO). Stanowisko to prezentował w trakcie spotkania szefów państw i rządów krajów członkowskich sojuszu, które odbyło się w Bukareszcie (tzw. 59. szczyt NATO w dniach 2–4 kwietnia 2008). 12 sierpnia 2008r. podczas wojny w Osetii Południowej wraz z prezydentami Ukrainy Wiktorem Juszczenką, Litwy Valdasem Adamkusem, Estonii Toomasem Ilvesem i premierem Łotwy pojawił się na wiecu politycznym w Tbilisi, udzielając poparcia prezydentowi Gruzji Micheilowi Saakaszwillemu.
Lech Kaczyński na wiecu politycznym w Tbilisi – 12.08.2008r.
W ramach deklarowanych zamiarów stworzenia wspólnej polityki energetycznej łączącej kraje należące do UE, Ukrainę i republiki kaukaskie, L. Kaczyński zorganizował tzw. szczyt energetyczny w Krakowie w dniach 11–12 maja 2007, w którym udział wzięli prezydenci Azerbejdżanu, Gruzji, Litwy i Ukrainy. Na spotkaniu zadeklarowano porozumienie pomiędzy Polską i Litwą w sprawie tzw. mostu energetycznego i wstępnego międzyrządowego opracowania projektu budowy elektrowni atomowej dostarczającej energię na potrzeby krajów regionu.
Podczas szczytu negocjacyjnego Rady Europejskiej w Brukseli w dniach 21–23 czerwca 2007r, reprezentując rząd, zgłaszał postulaty w sprawie systemu głosowania w Radzie Europy w ramach negocjowania treści przyszłego Traktatu Lizbońskiego. Propozycja rządowa, dotycząca tzw. systemu pierwiastkowego, wobec proponowanego przez pozostałych 25 członków szczytu tzw. zasady podwójnej większości nie uzyskała poparcia przewodniczącej Rady Europejskiej kanclerz Niemiec Angeli Merkel. W rezultacie strona polska wynegocjowała utrzymanie "systemu nicejskiego" (z 2000) do 2014r.
Prezydent był obecny w Lizbonie podczas uroczystości podpisania traktatu przez premiera Donalda Tuska i ministra Radosława Sikorskiego. Z dniem 30 kwietnia 2008 został uprawniony do ratyfikacji Traktatu Lizbońskiego, który ratyfikował 10 października 2009.
Lech Kaczyński i prezydent Litwy Valdas Adamkus (z prawej),
powyżej premier Donald Tusk podczas uroczystości złożenia podpisów
pod tekstem Traktatu Lizbońskiego, 13 grudnia 2007 r.
Polityka krajowa
Podczas swojej kadencji prezydent desygnował dwóch Prezesów Rady Ministrów odbierając przysięgę: - 14 lipca 2006r. od rządu Jarosława Kaczyńskiego (desygnowany na premiera 10 lipca 2006r.),
- 16 listopada 2007r. od rządu Donalda Tuska (desygnowany na premiera 9 listopada 2007r.);
Lech Kaczyński z desygnowanym na premiera Donaldem Tuskiem, 9 listopada 2007r. W czasie trwania kadencji odbyły się cztery posiedzenia Rady Gabinetowej zwołane przez prezydenta Kaczyńskiego dotyczące: - 23 lutego 2006 – poświęcone programowi prac rządu w 2006 i zasad współpracy między rządem a prezydentem.
- 9 czerwca 2006 – poświęcone sytuacji w służbie zdrowia, problemowi bezrobocia, koordynacji działań w polityce zagranicznej i rządowej propozycja zmian w sposobie opodatkowania twórców.
- 14 stycznia 2008 – poświęcone polityce ochrony zdrowia.
- 28 października 2008 – poświęcone planom rządu odnośnie wprowadzenia w Polsce euro.
Na skutek uchwały Sejmu z 7 września 2007r. o skróceniu kadencji Sejmu V kadencji, postanowieniem z 8 września 2007r. zarządził na dzień 1 października tego roku przedterminowe wybory parlamentarne.
17 października 2008 prezydent przesłał do Senatu projekt postanowienia w sprawie przeprowadzenia w dniach 10–11 stycznia 2009r. referendum ogólnokrajowego w kwestii komercjalizacji i prywatyzacji służby zdrowia. Senat uchwałą z 29 października 2008r. nie wyraził zgody na referendum.
22 maja 2009r. zwrócił się z orędziem do Sejmu VI kadencji na temat kryzysu finansowego i stanu polskiej gospodarki. Orędzie sejmowe prezydenta Lecha Kaczyńskiego z 22 maja 2009r.
W ramach swoich uprawnień prezydent sześciokrotnie wydawał rozporządzenia o ogłoszeniu żałoby narodowej, a w latach 2005–2006 ułaskawił 77 osób, odmówił prawa łaski 550 osobom.
Ordery i odznaczenia Z tytułu objęcia urzędu prezydenta RP Lech Kaczyński został: - kawalerem Orderu Orła Białego, wielkim mistrzem Orderu i przewodniczącym jego Kapituły,
- kawalerem Orderu Odrodzenia Polski I klasy, wielkim mistrzem Orderu i przewodniczącym jego Kapituły.
Ponadto otrzymał m.in. następujące ordery i odznaczenia: - 14 maja 2007r. Wielki Mistrz Zakonu Maltańskiego Andrew Willoughby Ninian Bertie uhonorował go Złotym Łańcuchem i Gwiazdą Orderu Zasługi Zakonu Maltańskiego;
- 25 czerwca 2007r. przyznane mu zostało najwyższe odznaczenie Arabii Saudyjskiej, Łańcuch Króla Abdulaziza;
- 23 listopada 2007r. prezydent Gruzji Micheil Saakaszwili odznaczył go Orderem Świętego Jerzego;
- 6 grudnia 2007 prezydent Ukrainy Wiktor Juszczenko uhonorował go Orderem Jarosława Mądrego I Stopnia;
- 22 lutego 2008, w związku z objęciem Honorowego Protektoratu nad organizacjami harcerskimi, otrzymał Krzyż Honorowego Harcerza Rzeczypospolitej;
- 8 kwietnia 2008 otrzymał medal "Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej" w uznaniu działań na rzecz upamiętnienia ofiar zbrodni katyńskiej. Medal przyznała Polska Fundacja Katyńska;
- 21 lutego 2009 z rąk prezydenta Słowacji odebrał najwyższe odznaczenie słowackie – Order Podwójnego Białego Krzyża I Klasy;
- 18 marca 2009 otrzymał Krzyż Wielki z Łańcuchem Orderu Republiki Węgierskiej;
- 16 kwietnia 2009 otrzymał Order Wielkiego Księcia Witolda I Klasy z Łańcuchem;
- 21 stycznia 2010 otrzymał najwyższe odznaczenie Republiki Czeskiej, Order Białego Lwa I Klasy z Kollaną;
- 10 kwietnia 2010 został pośmiertnie uhonorowany Orderem Narodowego Bohatera Gruzji.
 Lech Kaczyński wraz z małżonką chwilę po otrzymaniu
z rąk czeskiego prezydenta Vacława Klausa
najwyższego odznaczenia państwowego Czech
- Orderu Lwa Białego - 21 stycznia 2010r.
Lech Kaczyński zginął tragicznie 10 kwietnia 2010 roku, pełniąc obowiązki prezydenta RP, w katastrofie lotniczej rządowego samolotu Tu-154 pod Smoleńskiem na terenie Federacji Rosyjskiej. Wraz z nim śmierć poniosła jego małżonka oraz wszyscy pasażerowie i członkowie załogi samolotu. Z chwilą śmierci prezydenta jego konstytucyjne obowiązki zaczął tymczasowo wykonywać Marszałek Sejmu Bronisław Komorowski, który zarządził żałobę narodową, trwającą w Polsce w dniach 10–18 kwietnia 2010 roku.
11 kwietnia 2010r. trumnę z ciałem Lecha Kaczyńskiego przewieziono samolotem CASA ze Smoleńska do Warszawy gdzie złożono ją w kaplicy Pałacu Prezydenckiego. 13 kwietnia, po przetransportowaniu z Rosji do Polski trumny z ciałem małżonki prezydenta, obie wystawiono na widok publiczny w Sali Kolumnowej Pałacu Prezydenckiego. Według szacunków urzędników Kancelarii Prezydenta w dniach 13–17 kwietnia przed trumnami przeszło około 180 tys. ludzi. Następnie trumny przewieziono do bazyliki archikatedralnej św. Jana Chrzciciela w Warszawie. 18 kwietnia trumny z ciałami Lecha Kaczyńskiego i Marii Kaczyńskiej przetransportowano drogą powietrzną do Krakowa. Tam w Bazylice Mariackiej odbyła się uroczysta Msza Święta żałobna. Stamtąd kondukt pogrzebowy udał się na wzgórze wawelskie, gdzie w Katedrze miało miejsce ostatnie nabożeństwo żałobne. Para prezydencka została pochowana w krypcie pod Wieżą Srebrnych Dzwonów bazyliki archikatedralnej św. Stanisława i św. Wacława na Wawelu.
Ostatnia Droga
Smoleńsk – rosyjskie lotnisko wojskowe, 11 kwietnia 2010r. 
Warszawa, wojskowa część lotniska Okęcie, 11 kwietnia 2010r. 
Warszawa – kaplica Pałacu Prezydenckiego, 11-12 kwietnia 2010r. 
Warszawa – sala kolumnowa Pałacu Prezydenckiego, 13-17 kwietnia 2010r. 
Warszawa 17 kwietnia 2010r.
Uroczystości żałobne na Placu Marszałka Józefa Piłsudskiego Droga z Pałacu Prezydenckiego do Katedry Świętego Jana Chrzciciela 
Katedra Świętego Jana Chrzciciela 
Kraków 18 kwietnia 2010r.
Bazylika Mariacka i Rynek Główny 
Droga na Wawel 
Katedra św. Stanisława i św. Wacława 
Krypta pod Wieżą Srebrnych Dzwonów Opracował - Wojciech Brański
|
