|
Szkolne Koło CARITAS - II 2010 |
 |
 |
|
Czwartek, 18 Luty 2010 08:34 |
SZKOLNE KOŁO CARITAS Chciałabym krótko podsumować działalność Szkolnego Koła Caritas w I półroczu.  Dokonaliśmy bardzo dużo - daliśmy z siebie wiele radości i miłości innym. Pomagaliśmy całym sercem i duszą. Chętnie każdy z nas chodził uczyć gotować naszych przyjaciół z naprzeciwka – z Warsztatów Terapii Zajęciowej. Potrafiliśmy dać im dużo ciepła i przyjaźni, której potrzebowali do szczęścia. Dziś częściej spotykamy uśmiech na ich twarzach. Kiedy chodzimy tam w każdy wtorek, pełni zapału do pracy by znowu zrobić z nimi jakiś przysmak - są radośni i gotowi by nam pomóc, a przede wszystkim chętni nauki. Miło jest widzieć uśmiechnięte twarze podopiecznych z Warsztatów Terapii Zajęciowej, miło jest kiedy wiemy, że okazaliśmy się potrzebni. Razem z nimi zorganizowaliśmy też szkolny kiermasz artykułów świątecznych. Nasi przyjaciele wprowadzili nas w atmosferę świąt. Był to dzień bardzo radosny i spędzony z tymi, którzy chętnie się z nami spotykają na warsztatach z gotowania.
Po drugie daliśmy coś od siebie, co dla nas nie ma już większego znaczenia, oddaliśmy swoje zabawki i ubrania, a razem z nimi wspomnienia. Ciężko było się rozstać z tymi rzeczami, jednakże wiedząc, że pomagamy nie stanowiło to dla nas problemu. Ludzie, którzy otrzymali od nas pomoc dziś są o wiele szczęśliwsi, a dzieci z Domu Pomocy Dla Uchodźców Iga i z Zespołu Szkół Nr 16 na pewno mają więcej radości niż przedtem, kiedy nie miały się czym bawić i w czym chodzić. Jest jeszcze jedna ważna rzecz, o której trzeba powiedzieć. Jako wolontariusze zostaliśmy zaproszeni do zbiórki pieniędzy na rzecz hospicjum ,,Dom Opatrzności Bożej” przy ulicy Sobieskiego 1. Wszyscy doskonale wiemy, że dom ten potrzebuje dużych środków finansowych na skończenie dobudowy. Będąc koordynatorką mogłam zobaczyć postęp budowy. Trudno jest czasem nie powstrzymać łez widząc biednych chorych ludzi. Kiedy widzimy staruszkę ledwo idącą zastanawiamy się co ona tu robi, dlaczego jest sama. Chcę powiedzieć z pełną odpowiedzialnością, że ci ludzie mogą nie mieć rodziny, mogą być sami na świecie i czasami  nie stać ich na kawałek chleba. Zawsze wtedy staramy się im pomóc. Jeszcze inni ludzie będący w hospicjum, są w tym miejscu dlatego, że rodzina, która pracuje, nie jest w stanie zająć się chorym. Dlatego wielu ludzi chętnie wrzucało pieniążki do puszek, ale byli też tacy, których ludzkie cierpienie nie obchodzi.Serdecznie dziękuję wszystkim jako przewodnicząca Szkolnego Koła Caritas za ciepło, miłość, cierpliwość i radość, którą potrafiliście wnieść w serca innych. Mam nadzieję, że przez cale 3 lata, które mamy przed sobą będziemy poszerzać własne możliwości o nowe doświadczenia.      Gabrysia Gaińska I TA hot.
|
|
Zmieniony: Środa, 06 Październik 2010 20:20 |
