Kendo jest japońską odmianą szermierki sportowej, prowadzonej przy użyciu mieczy bambusowych. Jest zarazem jedną z japońskich sztuk walki określanych wspólnym mianem budo. ... kilka luźnych zdań od siebie :-)
Moja przygoda z Kendo rozpoczęła się prawie 3 lata temu, ciekawiła mnie kultura wschodu, ale też zawsze chciałem walczyć mieczem.
Przez okres treningów poznałem wielu ciekawych ludzi. Przez kilka miesięcy szkoliłem się pod okiem Mistrzów z Japonii - którym w dużej mierze zawdzięczam obecny stopień wtajemniczenia - 3 kyu.
W Kendo jest realny przeciwnik - w zbroi (Bogu) - i można z nim się zmierzyć. Kto jest lepszy, kto opanował lepsza technikę? Fascynuje mnie też cała otoczka "Reiho" - etykieta Kendo, wiąże się to z szacunkiem dla przeciwnika, spokojem wewnętrznym, drogą życia.
Kiedyś do kluby przyszedł człowiek, z zapytaniem," ile ten kurs trwa?" usłyszała odpowiedz "całe życie".
Kendo to nie sport walki to "Droga Miecza".
Trochę historii Kendo - jako sztuka walki wywodzi się bezpośrednio z szermierki bojowej samurajskiej o nazwie kenjutsu, która miała zastosowanie począwszy od XI wieku (od czasu wprowadzenia do użytku miecza jednosiecznego o wygiętym kształcie), i której różne szkoły i formy rozwijały się aż do połowy wieku XIX (kiedy wprowadzono zakaz noszenia mieczy przez ludność cywilną, a miecze przestały służyć do pojedynków). Para - sportowa forma szermierki bojowej rodziła się w początkach XVII wieku, gdy do treningu szermierzy zaczęto stopniowo wprowadzać urządzenia pozwalające na zadawanie ciosów, a tym samym na staczanie bezkrwawych pojedynków. Trening prowadzony przy użyciu ostrych mieczy stalowych na to nie pozwalał - umożliwiał on jedynie powtarzanie stałych sformalizowanych układów, tzw. kata, w których ciosy były zatrzymywane w ostatniej fazie ataku. Zastosowanie mieczy ćwiczebnych, najpierw drewnianych, a z czasem elastycznych konstrukcji bambusowych oraz solidnych protektorów wzorowanych na zbroi samurajskiej, pozwoliło ćwiczyć bardziej dynamicznie i toczyć walki sparingowe. Wprowadzone z czasem regulaminy treningu szły w kierunku ograniczania dopuszczalnego obszaru zadawanych cięć, a także eliminacji technik zagrażających bezpieczeństwu walczących.
Ćwiczymy: w Szkole Podstawowej nr. 14, ul. Pułaskiego 25
Wtorek: 20.00-21.30
Czwartek: 20.00-21.30
Sobota: 17.00-18.30
Zapraszamy Kamil Jania (3 kyu) absolwent 2009
Minigaleria na zdjęciach autor i Łukasz Oświeciński (5 kyu) kl. III ZD  Shinai (miecz bambusowy, służący do zadawania cięć) Długi miecz służy do dwóch stylów walki Chudan (pozycja Zwykła) i Jodan(pozycja Agresywna)a dwa miecze służą do walki w Nito(walka dwoma mieczami)
 Katana służąca do wykonywania stałych form w trakcie Pokazu  Pozycja Seiza czyli siad na kolanach  Wiązanie Tenogui (chusty), która ma zadanie amortyzować uderzenia  Wiązanie Men (czyli ochraniacz na głowę)  Strój do ćwiczenia Kendo: Hakama (spodnie), Bluza (Keikoga); Bogu (zbroja) składa się z: Tara (ochraniacz na pas), Do (na brzuch), Kote (na ręce) Men (na głowę)  Sonkio - Rytualny siad przed walką oznacza walkę "fair play" pokazuje się, ze nigdzie nie ukrywa się broni  Jodan-no-kame - agresywny styl walki  Jedno z czterech cięć w kendo uderzenie brzuch "DO"  Cięcie men podstawowe Ciecie na Głowę, jeszcze jest Ciecie na ręce Kote  Jedyne pchnięcie w Kedno "Tsuki" (pchniecie w gardło) w tym wypadku Katate Tsuki (pchnięcie jedną ręką)
 Na pasie widnieje - Zeeken - czyli imiennik zawodnika  Zwarcie Taiatari  Walka  Oczekiwanie ... |
