|
 W dniu 5 listopada odbył się Szkolny Konkurs Piosenki i Poezji Patriotycznej, który od piętnastu lat organizowany jest w naszej szkole, by uczcić Odzyskanie Niepodległości 11 listopada 1918 roku. W tym roku szczególnie obchodzimy Stulecie Niepodległej, także nasza społeczność szkolna włącza się w wiele uroczystości z tej okazji. Konkurs został oficjalnie otwarty przez Pana wicedyrektora Błażeja Siwca. Na widowni powitani zostali Nauczyciele wraz z klasami: IZD, IIITD, ITD, IIITB, IIIZD.
Poszczególne występy uczestników oceniało Jury: - Jolanta Baranowska
- Wojciech Brański
- Anna Pruszyńska - Walczuk
Uczniowie rywalizowali w trzech kategoriach: recytacja, piosenka i twórczość własna. Oto wyniki: Kategoria recytacja: Aleksandra Bajko kl. IITD – I miejsce za brawurową interpretację wiersza Jana Lechonia ,, 11 Listopada’’ Karolina Ziembicka kl.IITC – II miejsce – za nostalgiczną recytację wiersza Kazimierza Wierzyńskiego ,, Siemiony’’ Paulina Znosko kl. ITD. – III miejsce – za uczucia i miłość do Ojczyzny, wyrażone w wierszu Juliusza Słowackiego ,,O , Polsko moja! Tyś pierwsza światu’’ Aleksandra Szóstko kl. ITC – wyróżnienie za przemyślaną interpretację utworu Wisławy Szymborskiej ,, Gawęda miłości ziemi ojczystej’’ Kategoria piosenka: Zuzanna Chorchiel kl.IITF – wokal i Konrad Boszko kl. IITE - akompaniament -I miejsce za refleksyjne wykonanie piosenki ,, Modlitwa dziewczyńska’’ Mariki i Maleo Reggae Rockers Karolina Wołosik kl. IITF – wokal – Magdalena Ciołko gościnnie z VI Liceum Ogólnokształcącego -akompaniament – II miejsce za charyzmatyczne wykonanie piosenki Grzegorza Ciechowskiego ,, Nie pytaj mnie o Polskę’’ Dagmara Benecka kl. IVTE i Łukasz Orłowski kl.IZD – III miejsce za piosenkę Katarzyny Sawczuk ,, Dziewczyna z granatem’’, akompaniament Zuzanna Chorchiel kl. IITF Beata Kamińska kl. IZD – wyróżnienie za liryzm w interpretacji harcerskiej piosenki ,, Szara lilijka’’ Zuzanna Zielińska kl. IITF za wzruszające wykonanie piosenki partyzanckiej ,, Dziś do Ciebie przyjść nie mogę’’ Kategoria twórczość własna: Kamila Sywno kl. ITB – I miejsce za krótką formę prozatorską ,, Nie pamiętamy’’ Justyna Dymitry kl. IZA – II miejsce za wiersz ,, Wierna Ojczyźnie’’ Konrad Boszko kl. IITE – III miejsce za wiersz ,, Nasza Niepodległa’’ Publiczność ciepło i z uwagą przyjęła poszczególne wystąpienia uczestników konkursu. Nagrody i dyplomy uroczyście wręczył Pan wicedyrektor Błażej Siwiec, gratulując zwycięzcom i uczestnikom udziału w konkursie i życząc sukcesów w innych przedsięwzięciach. W podsumowaniu stwierdzono, że jakość prezentacji była wysoka, repertuar różnorodny i zgodny z tematyką konkursu. Zwycięzcy reprezentują naszą szkołę w wojewódzkich festiwalach i konkursach, w Suwałkach i w Białymstoku. Przygotowanie merytoryczne uczniów – P. Jolanta Baranowska. Praca w JURY – P. Wojciech Brański, P. Anna Pruszyńska –Walczuk. Dyplomy – P. Sławomir Szeremeta. Pomoc akustyczna, fotografie – ucz. Dominik Kolczykiewicz i Szymon Prymak kl. IIITC. Jolanta Baranowska Nagrodzone teksty twórczości własnej uczniów: „Nasza Niepodległa” – III miejsce Konrad Boszko , Zespół Szkół Gastronomicznych w Białymstoku, kl. IITE Wiersz własny Jesienne liście już nadeszły Przybrały złote barwy Można świeżość ich poczuć Zachwycić się podczas spaceru Silny wiatr zawieje Zerwie wszystkie liście, Jak żołnierze nasi na wojnie, Umierali bez szansy Umierali za młodu Porzucali kochanki swoje, By za ojczyznę się stawić, Oddać się honorowo Naród dzielnie walczył Nawet, gdy nie było kraju, By odzyskać Niepodległą Mogli język stracić I po latach uzyskaliśmy Wielką, niepokonaną, kochaną Polskę biało-czerwoną Przepełnioną swymi dziejami Wierna Ojczyźnie – II miejsce Justyna Dymitry, Zespół Szkół Gastronomicznych w Białymstoku kl. IZA Tęskno mi, tak bardzo tęskno Za Tobą moja droga Serce me płacze, bo ciężka Twa droga Twa droga do wolności i spokoju Godność Twą splugawiono niejeden raz Ale walczyli o Ciebie dziadkowie moi Żebyś już zawsze wolna była Żebym Ja i Ty bez strachu i godnie Lata swe przeżyła I chociaż łzy w oczach mam Gdy słucham jak ciężko odzyskać Wolność Twą matko było Wiem. ze po prostu warto było Walczyć , życie swe oddawać za naszą Matkę Ojczyznę. Gdybym mogła walczyłabym nadal Życie swe oddała, godność swą oddała Żeby me dzieci wolnością żyć mogły nadal I gdyby ktoś tak po prostu teraz Przybiegł i kazał broń do ręki wziąć Żeby za Ojczyznę mą walczyć Zgodziłabym się bez chwili wahania. Biegłabym krzycząc ze łzami w oczach To za Polskę! Chwała jej i Cześć! Odmawiając Ojcze nasz wspomóż nas W tej walce, abyśmy wygrali z nieprzyjaciółmi naszymi Aby Polska wolna mogła być już na zawsze. Nie pamiętamy – I miejsce Kamila Sywno, Zespół Szkół Gastronomicznych w Białymstoku, kl. ITB Tego jak głód, ludzkie szczątki na ulicy oraz krzyki z sąsiedztwa były codziennością. Czym byłoby nasze życie, gdyby było tak jak wtedy? A może byłoby to nawet dobre doświadczenie, ile dzieci nauczyłoby się szacunku wobec starszych, masa nastolatków wzięłaby się w garść z domniemanej depresji, jak wielu alkoholików czy ćpunów ogarnęłoby swoje nałogi, a ewentualnie by ich zabito za bycie bezużytecznymi. W tych strasznych czasach ,,bez imienia’’, człowieczeństwo wymagało heroizmu. Wtedy uczono przetrwania, obrony, przelewania krwi za innych, ludzie w naszym państwie byli bardziej życzliwi, współczujący, tolerancyjni, silni, a teraz? Jak bardzo teraz wszystko,, olewamy ‘’? Ktoś umiera, wzruszamy ramionami i idziemy, słyszymy o katastrofach i to samo robimy. Obojętni. Jakby ktoś wyrwał nam serca. Jakiego wstrząsu trzeba, żebyśmy sobie przypomnieli, od nowa przyswoili, naprawili błędy? Nie pamiętamy. Już większość z nas nie walczyłaby za innych z własnego wyboru. Ale może przyjdzie, daj Boże, opamiętanie, taki czas, że sobie przypomnimy, a ta Pamięć nauczy nas, jak szanować, tolerować, kochać i bronić żeby pokazać młodszym, że warto. Widzę jednak podobieństwo pomiędzy czasem minionym a obecnym. Ludzie dalej są dynamiczni , nieprzewidywalni, jeśli wygrywaliśmy tym sposobem wielokrotnie, to dalej możemy. Właśnie za to kocham moje pokolenie i młodsze, pomimo pamięci krótkotrwałej i flegmatyzmu, omijania nieciekawych dla nas tematów, jesteśmy otwarci i spontaniczni i pomimo tej odległości pomiędzy naszymi przodkami wcale się od nich tak nie różnimy jak myślimy i powinniśmy pamiętać że tak jak czulibyśmy się my w trakcie wojny tak i czuli się oni, tylko że u nas zanika ta odwaga, co musimy naprawić. Ostatnie pytanie... Jak bardzo wielu z nas nie lubi naszej Polski ze względu na to, jak jest teraz? Powinniśmy podziękować naszym wybawcom za posiadany stan, bo mogło być gorzej, gdyby stara Polska była tak obojętna jak my i nie oddała za nas życia, mogłoby nas w ogóle nie być. ZDJĘCIA:                           
|
