Dzień Pamięci o ofiarach holokaustu

27 stycznia obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu. Święto to zostało uchwalone 1 listopada 2005 roku przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu uczczenia pamięci ofiar pochodzenia żydowskiego, pomordowanych w czasie II wojny światowej przez nazistowskie Niemcy. Datę obchodów wyznaczono na 27 stycznia – rocznicę wyzwolenia największego obozu koncentracyjnego i zagłady - Auschwitz-Birkenau w 1945 roku przez oddziały Armii Radzieckiej. W Polsce główne uroczystości Dnia Pamięci o Ofiarach Holokaustu odbywają się w Auschwitz-Birkenau i Warszawie pod Pomnikiem Bohaterów Getta.

Określeniem holokaust opisuje się fizyczną zagładę narodu żydowskiego przeprowadzoną w ramach tzw. „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej”. Decyzję w tej sprawie podjęto na konferencji w Wannsee, 20 stycznia 1942r., a przeprowadzenie operacji powierzono SS. Jej koordynowanie miał prowadzić Obersturmbannführer Adolf Eichmann. Głównym miejscem eksterminacji miały być ziemie polskie, a akcja nosiła kryptonim Einsatz Reinhard. W ramach tej operacji utworzono obozy zagłady: Belzec koło Bełżca, Sobibor koło wsi Sobibór i Treblinka koło wsi Poniatowo. Poza tymi trzema utworzono także obozy zagłady: Auschwitz II (Birkenau) na terenie wsi Brzezinka koło Oświęcimia, Kulmhof nieopodal Chełmna nad Nerem i Majdanek na obrzeżach Lublina. Wszystkie sześć obozów zagłady umieszczono na ziemiach polskich z powodu utrudniającego pomoc terroru, centralnego położenia Polski, dużej populacji żydowskiej oraz wystarczającej infrastruktury kolejowej. Obozy zagłady były niemieckimi instytucjami państwowymi, powstałymi z budżetu państwa niemieckiego, mającymi dostęp do wykwalifikowanej kadry urzędniczej oraz infrastruktury transportowej. Obsługę obozów rekrutowano z niemieckich żołnierzy SS lub z batalionów żołnierzy państw sojuszniczych (przede wszystkim ukraińskie oddziały Waffen-SS). Ponadto Żydów w sposób zorganizowany uśmiercano w obozach Płaszów k. Krakowa, Stuthoff (Sztutowo) na Pomorzu oraz w Warszawie (Warschau KL).

Skutkiem prowadzonej przez Niemców polityki eksterminacji Żydów była śmierć 5–6 milionów osób z całej Europy i prawie doszczętna likwidacja wielu społeczności żydowskich. Zginęło wówczas 80–90% Żydów zamieszkujących przed wojną Europę Środkową.

O wspomnianych wyżej obozach zagłady, a także obozach koncentracyjnych, które w pewnym okresie działalności pełniły funkcję obozów zagłady opowiada prezentacja multimedialna przygotowana (w ramach lekcji historii) przez uczennicę klasy II TE Małgorzatę Wróblewską zatytułowana „Niemieckie obozy koncentracyjne i zagłady na ziemiach polskich”. Nieco uzupełnioną i rozbudowaną przedstawiam ją szerszemu gronu odbiorców ku pamięci i przestrodze - do czego może być zdolny człowiek, zwłaszcza człowiek zaślepiony nienawiścią.